ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 09 ΜΑΪΟΥ 2014
Αγγελική Κοτταρίδη
"Αιγές: η βασιλική μητρόπολη των Μακεδόνων"
Το Ιστορικό Μουσείο Αλεξανδρούπολης ολοκλήρωσε τον 5ο κύκλο ομιλιών και διαλέξεων την Παρασκευή 9 Μαΐου, με καλεσμένη την κυρία Αγγελική Κοτταρίδη, αρχαιολόγο και προϊσταμένη της ΙΖ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων.
Η κυρία Κοτταρίδη στην ομιλία της αναφέρθηκε στην αρχαιολογική έρευνα που έχει πραγματοποιηθεί μέχρι σήμερα στις Αιγές, την πρώτη πόλη των Μακεδόνων, που το όνομά της σημαίνει "ο τόπος με τα πολλά κατσίκια", και βρίσκεται στα νότια του ποταμού Αλιάκμονα, στη «Μακεδονίδα γη» του Ηροδότου, στους πρόποδες των Πιερίων.
Αναφέρθηκε, επίσης, στις γενεαλογίες και εξήγησε την προέλευση του ονόματος Μακεδόνας, το οποίο παράγεται από τη ρίζα μακ- που σημαίνει ψηλός ή καλύτερα αυτός που έρχεται από ψηλά.
Παρουσίασε τα πιο χαρακτηριστικά ευρήματα που ανακαλύφθηκαν στους τάφους των Τημενιδών της βασιλικής νεκρόπολης των Αιγών, όπως επίσης ανέπτυξε και την αρχιτεκτονική δομή τους. Από τους πέντε τάφους, τρεις κιβωτιόσ
χημους και δύο μακεδονικούς, ξεχωρίζει ένας από την πρώτη ομάδα, που έχει μια μεγάλη υπόγεια αίθουσα με λευκούς τοίχους, διακοσμημένους με μια ζωγραφιστή γιρλάντα, με βλαστάρια, λουλούδια και φύλλα κισσού που θεωρείται το παλαιότερο και γι' αυτό το λόγο ιδιαίτερα σημαντικό δείγμα τοιχογραφίας που ξέρουμε για τη Μακεδονία. Σύμφωνα με την αρχαιολόγο, ένα σιδερένιο ξίφος που βρέθηκε στον τάφο αυτό μαρτυρά ότι ο τάφος ανήκει σε έναν πολεμιστή, ίσως τον βασιλιά Περδίκκα Β' (454-413 π.Χ.).
Δίπλα στον ιωνικό τάφο που ανασκάφηκε το 1987 βρέθηκε φέτος ένας νέος μακεδονικός τάφος με δωρικές κολόνες, η πρόσοψη του οποίου παρουσιάζει αντιστοιχίες με εκείνη του τάφου του Αλέξανδρου Δ', γιου του Μεγαλέξανδρου και της Ρωξάνης. Χτισμένοι και οι δύο την ίδια εποχή (στο τέλος του 4ου π.Χ. αι.), δίπλα δίπλα και με τον ίδιο προσανατολισμό, ο ιωνικός και ο νέος δωρικός τάφος δίνουν την εικόνα ενός διδύμου με ιδιαίτερη σημασία. Σύμφωνα με την ομιλήτρια, ο Διόδωρος στις πηγές του αναφέρει ότι ο Κάσσανδρος μετέφερε τα οστά του Φίλιππου Γ' Αρριδαίου, της συζύγου του Αδέας-Ευρυδίκης, καθώς και της πεθεράς του Κύνας και τα έθαψε στις Αιγές. Πιθανότατα, λοιπόν, να είναι ο πρώτος τάφος του Φιλίππου Γ' Αρριδαίου και της συζύγου του Αδέας-Ευρυδίκης και ο δεύτερος της πεθεράς του Κύνας.
Στη συστάδα των Τημενιδών έχουν βρεθεί ως τώρα συνολικά 20 τάφοι, που χρονολογούνται από τα αρχαϊκά (α' μισό του 6ου π.Χ. αι.) μέχρι τα πρώιμα ελληνιστικά χρόνια (τέλος 4ου - αρχές 3ου π.Χ. αι.). 
Μολονότι όλοι οι τάφοι είναι συλημένοι, η παρουσία καταλοίπων ταφικών πυρών, με πλούσια αφιερώματα (αγγεία, όπλα κ.ά.), που ανακαλούν τις περιγραφές των ομηρικών επών, αλλά και το μέγεθος και η μορφή των ίδιων των μνημείων οδήγησαν τους αρχαιολόγους στο να τους συνδέσουν με την οικογένεια των Μακεδόνων βασιλέων, τους Τημενίδες.Τέλος, η κυρία Κοτταρίδη αναφέρθηκε στο μεγάλο ανάκτορο του Φιλίππου Β', το οποίο είναι κτισμένο στο άστυ των Αιγών. Έργο πιθανόν του αρχιτέκτονα Πυθέου, με έκταση 12.000 τ.μ. και χωρητικότητα 4.000 ανθρώπων. Τα αρχιτεκτονικά μέλη της στοάς είναι φτιαγμένα με βάση την αναλογία της «Χρυσής Τομής» (1 προς 1,6), που φαίνεται ότι κυριαρχούσε την εποχή εκείνη, ως θέμα στις φιλοσοφικές συζητήσεις. Το ανάκτορο είχε διώροφη πρόσοψη συνολικού πλάτους 88 μ. με ένα πανύψηλο κεντρικό πρόπυλο, δύο στοές, από δωρικές στο ισόγειο και ιωνικές κιονοστοιχίες στον όροφο κατασκευασμένες από ασβεστόλιθο και πωρόλιθο που ήταν καλυμμένες από φίνο λευκό επίχρισμα με θηραϊκή γη.
Το ανάκτορο δια
ρθρωνόταν σε ορθογώνιο με πλευρά μήκους 104 μ. και τέσσερις πτέρυγες με εσωτερική κιονοστοιχία γύρω από μία κεντρική περίστυλη αυλή, έκτασης 2 στρεμμάτων. Όλες οι αίθουσες είχαν δάπεδα καλυμμένα με μαρμαροθετήματα ή ψηφιδωτά, χωρίς διάκοσμο, με απλά γεωμετρικά θέματα ή τεράστιες σύνθετες παραστάσεις. Η περίστυλη αυλή είχε 16 δωρικούς κίονες σε κάθε πλευρά. Το ανάκτορο αυτό με ύψος 13,60 μ., φαίνεται ότι ήταν πραγματικά το μεγαλοπρεπέστερο κτήριο της εποχής του.
Η ομιλία της κ Κοτταρίδη άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις και ενθουσίασε με το περιεχόμενο και το ύφος της το πολυπληθές κοινό που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα του Ιστορικού Μουσείου.